ਲਾਲਚ \ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕਮਲ

                ਲਾਲਚ ਹਰ ਜੀਵ  ਅੰਦਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ , ਪਰ ਇਨਸਾਨ ਇਹਦਾ ਸਹੀ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਫਾਇਦੇ ਵਾਸਤੇ ਵਰਤਕੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ |ਬਚਪਣ ਦੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਸਮਾਨ ਲਿਆਉਣ ਵਾਸਤੇ ਇੱਕ ਰੇਹੜਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ , ਜਿਸ ਦਾ ਇੱਕ ਚੱਕਰ ਅਕਸਰ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਲਗਦਾ ਸੀ |ਇੱਕ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਰੇਹੜੇ ਵਾਸਤੇ ਇੱਕ ਬਿਲਕੁਲ ਅਨਜੋੜ (ਅਲਕ ) ਖੱਚਰ ਖਰੀਦ ਕੇ ਲਿਆਏ ,ਪਰ ਉਹ ਰੇਹੜੇ ਨੂੰ ਖਿੱਚਦੀ ਘੱਟ ਤੇ  ਦੁਲੱਤੇ ਜਿਆਦਾ ਮਾਰਦੀ ਸੀ , ਅਸੀਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਅਪਨਾਏ , ਪਰ ਜਿਆਦਾ ਕਾਮਯਾਬ  ਨਾ ਹੋਏ | ਇੱਕ ਬਜੁਰਗ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਇਹਨੂੰ ਲੈਕੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਝ ਨਾ ਖਵਾਓ, ਪਰ ਸ਼ਹਿਰ ਪੰਹੁਚਦਿਆਂ ਹੀ  ਦਾਣਾ ਪਾ ਦਿਓ | ਅਸੀਂ ਇਵੇਂ ਹੀ ਕੀਤਾ , ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਉਹਨੇ ਪੂਰਾ ਤੰਗ ਕੀਤਾ |ਸ਼ਹਿਰ ਨੇੜੇ ਹੀ ਸੀ ਅਸੀਂ ਜਾਂਦਿਆਂ ਹੀ ਛੋਲਿਆਂ ਦੀ ਦਾਲ ਵਾਲਾ ਤੋੜਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖ  ਦਿੱਤਾ | ਉਹਨੇ ਉਹ ਦਾਲ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਖਾਧੀ |ਵਾਪਿਸ ਪਿੰਡ ਆ ਕੇ ਅਸੀਂ ਫਿਰ ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ ਦਾਲ ਵਾਲਾ ਤੋੜਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ | ਦੋ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਹ ਦਾਣੇ ਦੇ ਲਾਲਚ ਵਿੱਚ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੀ  ਪੰਹੁਚਣ ਲੱਗੀ