ਬਲੀ \ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕਮਲ

ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬੁਲਾਇਆ ਕਹਿੰਦੇ , ਉਹਨਾ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਥਾਂ ਥਾਂ ਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਡਿਗਦੇ ਹਨ |ਮੈਂ ਗਿਆ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਫਤੀਸ਼  ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ  ਕਿਸੇ ਨਤੀਜੇ ਤੇ ਨਾ ਪਹੁੰਚਿਆ , ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਵੀ ਮੈਂਬਰ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਕਿਸੇ ਮਾਨਸਿਕ ਉਲਝਣ ਕਾਰਣ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਹਰਕਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ | ਮੈਂ  ਹੈਰਾਨ ਹੋਕੇ  ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਪਏ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ | ਘਰ ਦੀਆਂ  ਔਰਤਾਂ  ਆਪਣੇ ਰੋਟੀ  ਪਾਣੀ  ਦੇ ਆਹਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਈਆਂ  | ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਆ ਗਈ  ਮੈਂ  ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮੰਜੇ ਕੋਲ ਹੀ ਖੂਨ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਪਏ ਹੋਏ ਸਨ | ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਕਿਓਂ ਕਿ ਇਸ ਵਕਤ ਦੌਰਾਨ ਕੋਈ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਨਹੀ ਆਇਆ ਸੀ|

                                     ਹੁਣ ਮੇਰਾ  ਹੋਰ ਸਤਰਕ ਹੋਣਾ ਜਰੂਰੀ ਸੀ ; ਕਿਓਂਕਿ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਅਨਸਰ ਮੇਰੀ ਹਾਜਰੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਹਰਕਤ ਕਰ ਗਿਆ  ਸੀ | ਮੈਂ ਚਾਹ ਪੀਂਦਾ ਪੀਂਦਾ ਪੂਰੀ ਮੁਸਤੈਦੀ ਵਿੱਚ ਸਾਂ ਕਿਓਂਕਿ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਅਨਸਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਅੰਦਰ ਦਹਿਸ਼ਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵੀ ਹਰਕਤ ਕਰੇ |
                                        ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਉੱਥੇ ਬੈਠੇ ਰਹਿਣ  ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਖੂਨ ਦੇ ਹੋਰ ਛਿੱਟੇ ਪੈ ਗਏ ਜੋ ਡਿੱਗਦੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖੇ ਸਨ ਮੇਰਾ ਹਾਸਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ | ਘਰ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸਨ ਮੈਨੂੰ ਹੱਸਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਕੇ ਕਾਰਣ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ |

 ਮੈਂ ਕਿਹਾ ,” ਬਲੀ ਦੇਣੀ ਪਊ |”

ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਦੱਸੋ ਜੀ ਕਿਹਦੀ ਬਲੀ ਦੇਣੇ ਏ ਬੱਕਰੇ ਦੀ ਜਾਂ ਮੁਰਗੇ ਦੀ ?

ਮੈਂ ਕਿਹਾ,” ਮੁਰਗੇ ਦੀ |”

“ ਬੱਸ ਇਹ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਏ , ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਹੋਜੂ ?”

ਮੈਂ ਉਹਨਾ ਦੀ ਜਗਿਆਸਾ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਮੁਰਗਾ ਫੜ ਕੇ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ | ਉਹ ਝੱਟ ਹੀ ਮੁਰਗਾ ਫੜ ਕੇ ਲੈ  ਆਏ | ਮੁਰਗੇ ਦੀ ਧੌਣ  ਤੇ ਇੱਕ ਜ਼ਖਮ  ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਘੁੰਮਦਾ ਫਿਰਦਾ  ਆਪਣੇ ਸਿਰ  ਨੂੰ ਝਟਕਦਾ  ਸੀ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਖੂਨ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਡਿੱਗ  ਪੈਂਦੇ  ਸਨ | ਦੋਸ਼ੀ ਦੀ ਪਹਿਚਾਨ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਘਰ ਨੂੰ ਆਗਿਆ |